Een werkgever heeft met een onder bewind gestelde werknemer een vaststellingsovereenkomst (vso) gesloten ter tussentijdse beëindiging van de arbeidsovereenkomst. De arbeidsovereenkomst was aangegaan voor bepaalde duur van zes maanden. De bewindvoerder heeft de vso vernietigd, omdat de werknemer die niet zelf had mogen ondertekenen.
De bewindvoerder vordert in een procedure bij de kantonrechter het salaris van de werknemer over de periode vanaf de datum waarop de arbeidsovereenkomst volgens de vso zou eindigen en de dag waarop deze van rechtswege is geëindigd. Ook maakt de bewindvoerder aanspraak op de transitievergoeding en de aanzegvergoeding, omdat het einde van de tijdelijke arbeidsovereenkomst niet is aangezegd.
De kantonrechter is van oordeel dat de werkgever het gevorderde salaris niet hoeft te betalen. De arbeidsovereenkomst is wel blijven bestaan na de vernietiging van de vso door de bewindvoerder. De werknemer heeft echter niet meer gewerkt en zich ook niet uitdrukkelijk beschikbaar gehouden voor het verrichten van de afgesproken werkzaamheden na de datum van de beëindiging volgens de vso. De bewindvoerder had moeten aanbieden dat de werknemer zijn werk wilde blijven doen om aanspraak te kunnen maken op doorbetaling van salaris tot de einddatum van de arbeidsovereenkomst.
De werkgever hoeft de gevraagde aanzegvergoeding niet te betalen. De kantonrechter verwijst naar een beschikking van Hof Den Haag. Het hof heeft daarin geoordeeld dat een werkgever die een tijdelijke arbeidsovereenkomst niet wil voortzetten, niet verplicht is om de aanzegging te richten tot de bewindvoerder. De kantonrechter leidt uit deze uitspraak af dat de vsokan worden aangemerkt als een rechtsgeldige aanzegging. In die overeenkomst is te lezen dat de werkgever de arbeidsovereenkomst niet wenst voort te zetten. De vernietiging van de vso heeft alleen betrekking op het eerder eindigen van de arbeidsovereenkomst, aldus de kantonrechter.